mijn leven ... mamafien

dinsdag 24 juni 2014

genieten...


                                                                                                                                                 
Zaaaaaaaaaaaalig weertje buiten... echt genieten... en hoe kan je dat beter dan met je haaknaald en een bolleke wol.
Ik heb lang gezworen bij 1 project per keer maar ben ondertussen toch lid geworden van de club der verschillende gelijktijdige projecten.  Ik heb er drie lopen op dit ogenblik...
Eentje (een blauwe sjaal) voor in de handtas.  Een makkelijk projectje in 1 kleur (ge kunt moeilijk 10 bollen wol in de handtas kwijt er moet ook nog plaats zijn voor een labello, een portemonee, een gsm, een stylo, een agenda, een oogpotlood, een voetencrème, een voetendeo, een gewone deo, zakdoeken,  rescue spray en nog een boel andere rommel).  Het handtassen project bestaat uit een heel eenvoudig patroon van vijf lossen en een vaste die zich steeds herhalen iets zonder tellen en om niet bij na te denken dus super handig als je ergens vijf minuten moet wachten (bij de dokter, aan de schoolpoort enz)...
Het tweede projectje is een african flower project.  Superleuk, hoef je ook niet hard bij na te denken, maar is een project voor in het daglicht, vooral omdat ik het haak met sokkenwol.  Dit is ultradunne wol heel mooi maar niet te doen om bij kunstlicht te haken
Het derde en laatste project is Elsa van Frozen.  Het is mijn allereerste amigrumi, een priegelwerkje dus.  Hierbij is het vooral tellen dus dit is eentje voor op een rustig moment der concentratie.  Als je niet oplet dan heeft Elsa plots een dik en dun been :) Ik ben haar aan het haken voor één van mijn beide dochters haar verjaardag, maar dat is pas eind augustus dus dat lukt normaal gezien wel.



bovenstaand tekstje kreeg één van mijn twee dochters mee in haar boekentas


woensdag 11 juni 2014

Laat het los...


Enige tijd  (zeven  weken om precies te zijn) geleden ben ik persoonlijk gecrasht... Als je op een dag wakker wordt alleen nog maar kan huilen, de trap niet meer opgeraakt en de douche niet meer in kan dan weet je dat je er volledig doorzit. De geest wil nog wel maar het lichaam roept halt!
Nooit gedacht dat ik zo diep ging vallen nooit gedacht dat dit MIJ ging overkomen.  En toch heb ik mezelf zwaar overschat.  
Weken van huilen, slapen en wandelen zijn voorbij gegaan in de hoop terug wat energie te vinden.  Uren gesprekken met huisarts, psycholoog, partner, ouders en mijn twee beste vriendinnen zijn nodig geweest om me terug wat houvast te geven.
Sinds iets meer dan een week heb ik terug de kracht en de energie om mijn favoriete gebruiksvoorwerp boven te halen... mijn haaknaald...
Ik heb de afgelopen periode veel geleerd over mezelf maar weet dat ik in de toekomst zeker zal moeten opletten voor valkuilen... Daarom wil ik aan eenieder die deze blog leest, en ook aan zij die hem niet lezen het volgende meegeven... Denk aan jezelf, vergeet jezelf niet, ontspan regelmatig en weet dat je maar ten volle aan een ander kunt geven en voor een ander kunt zorgen als je goed voor jezelf zorgt...
Mijn zelfbescherming bestaat er nu in om rust te vinden en dingen die ik graag doe eerst te doen... klinkt misschien vreemd maar het begint te werken.  
Deze ochtend heb ik na mijn ontbijtje eerst mijn haaknaald genomen en een extra tasje koffie en wat gehaakt daarna 40 minuten gestreken (nieuwe truc: plaats de eierwekker en spreek met mezelf af dat ik als de wekker afloopt de strijk onmiddellijk stop ook al ligt er dan een halfgestreken hemd op mijn strijkplank), daarna heb ik een artikel gelezen in het magazine Flow en dan pas de was uitgehangen en de ramen gepoetst en daarna ... daarna heb ik besloten dat ik genoeg gedaan had op deze mooie dag en heb ik me buiten genesteld en nog wat gehaakt.  Deze namiddag met een bevende stem en knikkende knieën naar de adviseur maar die was superlief. Daarna opnieuw wat quality time een bezoekje aan 't cinema en een lekker hapje eten met een welverdiende sangria....
  
Het klinkt logisch maar we doen het zo weinig tijd nemen voor onszelf...  
Naast het haken ga ik ook vaak naar het bos en naar de yoga en ik moet zeggen het voelt goed en het schuldgevoel om even de boel de boel te laten en aan mezelf te denken wordt steeds kleiner.  
Een rivier start ook niet aan de monding maar hij start ook aan de bron en zo wil ik ook door het leven gaan in de toekomst.
 Laat het los!