mijn leven ... mamafien

woensdag 11 juni 2014

Laat het los...


Enige tijd  (zeven  weken om precies te zijn) geleden ben ik persoonlijk gecrasht... Als je op een dag wakker wordt alleen nog maar kan huilen, de trap niet meer opgeraakt en de douche niet meer in kan dan weet je dat je er volledig doorzit. De geest wil nog wel maar het lichaam roept halt!
Nooit gedacht dat ik zo diep ging vallen nooit gedacht dat dit MIJ ging overkomen.  En toch heb ik mezelf zwaar overschat.  
Weken van huilen, slapen en wandelen zijn voorbij gegaan in de hoop terug wat energie te vinden.  Uren gesprekken met huisarts, psycholoog, partner, ouders en mijn twee beste vriendinnen zijn nodig geweest om me terug wat houvast te geven.
Sinds iets meer dan een week heb ik terug de kracht en de energie om mijn favoriete gebruiksvoorwerp boven te halen... mijn haaknaald...
Ik heb de afgelopen periode veel geleerd over mezelf maar weet dat ik in de toekomst zeker zal moeten opletten voor valkuilen... Daarom wil ik aan eenieder die deze blog leest, en ook aan zij die hem niet lezen het volgende meegeven... Denk aan jezelf, vergeet jezelf niet, ontspan regelmatig en weet dat je maar ten volle aan een ander kunt geven en voor een ander kunt zorgen als je goed voor jezelf zorgt...
Mijn zelfbescherming bestaat er nu in om rust te vinden en dingen die ik graag doe eerst te doen... klinkt misschien vreemd maar het begint te werken.  
Deze ochtend heb ik na mijn ontbijtje eerst mijn haaknaald genomen en een extra tasje koffie en wat gehaakt daarna 40 minuten gestreken (nieuwe truc: plaats de eierwekker en spreek met mezelf af dat ik als de wekker afloopt de strijk onmiddellijk stop ook al ligt er dan een halfgestreken hemd op mijn strijkplank), daarna heb ik een artikel gelezen in het magazine Flow en dan pas de was uitgehangen en de ramen gepoetst en daarna ... daarna heb ik besloten dat ik genoeg gedaan had op deze mooie dag en heb ik me buiten genesteld en nog wat gehaakt.  Deze namiddag met een bevende stem en knikkende knieĆ«n naar de adviseur maar die was superlief. Daarna opnieuw wat quality time een bezoekje aan 't cinema en een lekker hapje eten met een welverdiende sangria....
  
Het klinkt logisch maar we doen het zo weinig tijd nemen voor onszelf...  
Naast het haken ga ik ook vaak naar het bos en naar de yoga en ik moet zeggen het voelt goed en het schuldgevoel om even de boel de boel te laten en aan mezelf te denken wordt steeds kleiner.  
Een rivier start ook niet aan de monding maar hij start ook aan de bron en zo wil ik ook door het leven gaan in de toekomst.
 Laat het los!


Geen opmerkingen:

Een reactie posten